Bugün, gücünü ulustan alarak Kurtuluş mücadelesi vermiş bir Meclisin kuruluşunu ve çocuklara armağan edilen dünya üzerindeki ilk bayramı kutluyoruz. Bu onuru yaşamaktan gurur duymakla beraber kaygılıyız.
Ulus egemenliğinin yerini çoğunluk egemenliğinin aldığını,
Meclisin, bir iki liderin belirlediği ve halka seçmesi için dayatığı sözde milletin vekilleri gerçekte ise liderlerinin emir erleri olan siyasetçilerle oluşturulduğunu görmekteyiz.
Bu şekilde oluşturulan bir meclisin ulusun sorunlarını çözme kaygısı taşımayacağını bilmekte ve kaygı duymaktayız.
Çocuklarımız için de kaygılıyız,
Bu ülkenin çocuklarını 23 Nisan dan 23 Nisan a hatırlayan, bilindik sözleri her sene tekrar eden, yapmacık gülücüklerle çocukları ne kadar sevdiklerini, çoccukların ne kadar önemli olduğunu söylemeyi zorunlu bir ödev gibi yerine getirenleri samimi bulmuyor ve kaygı duyuyoruz.
Kaygılıyız çünkü; bu ülkede sabah okula çocuğunu teslim eden anne babalara akşam çocukları tabut içinde teslim ediliyor.
Kaygılıyız çünkü; 5 yaşındaki bir çocuk kendi ölümünün en büyük suçlusu ilan edilebiliyor.
Kaygılıyız çünkü; hala çocuklar ucuz iş gücü olarak görülüyor.
Kaygılıyız çünküİ okul yüzü görmeyen çocuklarımız var.
Koca koca koltuklarda oturan, mercedesten aşağı bir arabaya binmeyen siz büyüklerimizden rica ediyoruzi.
Doğru düzgün eğitim veremediğiniz, geleceklerini bir kaç saatlik şifreli sınavlara bağlayıp kararttığınız çocuklarımızı hiç olmazsa öldürmeyiniz.
Öldürmeyiniz ki onlar da bayramlarını arkadaşlarıyla beraber kutlayabilsinler.
 |
0 yorum:
Yorum Gönder